داروی اوزمپیک شخصیت افراد را تغییر می‌دهد؟
تاریخ انتشار: ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۹۱۶۲۳
ایتنا - براساس آخرین پژوهش‌ها درمورد داروهای کاهش وزن، برخی مصرف‌کنندگان مدعی‌اند که داروی «پپتید شبه‌گلوکاگون ۱» (جی‌ال‌پی-۱) و سایر داروهای مشابه، به موازات کاهش وزن، در آنها احساس اضطراب، افسردگی و گاه افکار مرتبط با خودکشی پدید آورده است.
برخی پژوهش‌ها نشان می‌دهند که برخی داروهای درمان دیابت ممکن است شخصیت و رفتار افراد را تغییر دهند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ترکیبات شیمیایی مغز علاوه بر تاثیر روی انگیزه عاطفی و فیزیکی برای غذا خوردن، بر احساس پاداش، لذت، انگیزه و کنش هم تاثیر می‌گذارد. بر همین اساس، سطوح در حال تغییر این تغییرات شیمیایی این ادعای مصرف‌کنندگان را توجیه میکند که چرا تمایلشان به الکل، سکس یا مواد مخدر کاهش می‌یابد.
دکتر کنت بریج، استاد روان‌شناسی و علوم اعصاب در دانشگاه میشیگان، به دیلی میل گفت: «هم مواد اعتیادآور و هم غذا، سیگنال‌های دوپامین و مناطق یادگیری-پاداش یکسانی را در مغز را فعال می‌کنند.» طبق گفته او، در برخی موارد وقتی محققان می‌خواهند چیزی را به حیوانات یاد بدهند، آنها را برای مدتی گرسنه نگه می‌دارند، زیرا گرسنگی به یادگیری کمک میکند.
او توضیح می‌دهد: «ظاهرا گرسنگی مختص غذا است، اما گستره‌اش بیش از این است و میل و هوس‌های متعددی را بیدار میکند. هنگامی که گرسنه‌اید، ارزش انگیزشی پدیده‌ها، حتی آن‌‌هایی که خوراکی نیستند، افزایش می‌یابد.»
به باور کارشناسان، از آنجایی که این داروها مدت زمان احساس سیری را افزایش می‌دهند، میل به چیزهایی غیر از غذا مانند مواد مخدر و الکل را نیز کاهش می‌دهند. دکتر بریج میگوید: «احساس سیری نه‌تنها میل به غذا را کاهش می‌هد بلکه به صورت بالقوه میل به چیزهای دیگر را هم کم میکند.»
به گفته بریج، هنگام مصرف داروهای جی‌ال‌پی-۱ احتمال کاهش میل جنسی هم وجود دارد. طبق استدلال او از آنجایی‌که رابطه جنسی میل طبیعی لذت‌بخشی است، مسدود کردن مسیر پاداش ممکن است کاهش میل جنسی را به‌دنبال داشته باشد. با این حال او میگوید که هنوز مشخص نیست داروهای جی‌ال‌پی-۱ مسیر دوپامین را چگونه مسدود می‌کنند.
در سال ۲۰۲۳، سازمان غذا و داروی ایالات متحده، ۶۰۶ گزارش از اختلالات روان‌پزشکی مرتبط با اوزمپیک، ۳۲۴ گزارش مربوط به ساکساندا (Saxenda) و ۱۹۰ گزارش مربوط به ویگووی دریافت کرده است.
منبع: ايتنا
کلیدواژه: اوزمپیک کاهش وزن لاغری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۹۱۶۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا روند کاهش وزن به نقطه «ثابت» میرسد؟
ایتنا - چه در حال وزن کم کردن به کمک داروهای جدید باشید، چه برای لاغری سراغ جراحی رفته‌اید یا اینکه برای کاهش وزن، کالری مصرفی را کاهش و ورزش روزانه را افزایش داده باشید، حتما مقطعی را تجربه کرده‌اید که عدد روی ترازو هیچ تغییری نمی‌کند و پایین نمی‌آید و به مانع سخت «وزن ثابت» برخورد می‌کنید.
در پژوهشی جدید، کوین هال، محقق موسسه ملی بهداشت که در اندازه‌گیری سوخت‌وساز و تغییر وزن تخصص دارد، به این موضوع پرداخت که روند کاهش وزن، با توجه به روشی که افراد انتخاب میکند، چه موقع متوقف می‌شود و وزن ثابت می‌ماند.
او با استفاده از داده‌های حاصل از کارآزمایی‌های بالینی باکیفیت درباره روش‌های مختلف کاهش وزن، برای تجزیه و تحلیل رفتار وزنی افراد در طول کاهش وزن مدل‌های ریاضی تهیه کرد تا متوجه شود که چرا روند کاهش وزن ثابت می‌ماند و بدون تغییر می‌شود.
به گزارش سی‌ا‌ن‌ان این گزارش روز دوشنبه در مجله «چاقی» (Obesity) منتشر شد.
او به این نتیجه رسید یکی از دلایل تاثیر بیشتر جراحی معده و همچنین مصرف داروهایی مانند «اوزمپیک» و «ویگووی» بر کاهش وزن این است که در این روش‌ها زمان فرارسیدن نقطه ثابت ماندن وزن دو برابر می‌شود و آنها در مقایسه با افرادی که کالری مصرفی‌شان را کاهش می‌دهند، مدت زمان طولانی‌تری وزن کم می‌کنند.
بدن با حفظ تعادل بین کالری‌‌های دریافتی و کالری که می‌سوزانیم، وزن را تنظیم کند. هنگامی که کالری می‌سوزانید یا دریافت کالری را کاهش می‌دهید، بدن استفاده از ذخایر انرژی (کالری) را شروع میکند و اشتها فرمان می‌دهد که بیشترغذا بخوریم.
طبق تحقیق هال، هرچه فرد بیشتر وزن از دست بدهد، اشتها قوی‌تر می‌شود، تا جایی که گاه این چنان زیاد می‌شود که ممکن است تمام تلاش‌هایی که برای کاهش وزن انجام داده‌اند، ناکام بماند یا به‌کل از بین برود.
این سازوکار پاسخ و واکنش (بازخورد) برای اجداد شکارچی ما ارزشمند بود اما برای انسان امروزی که به‌راحتی به غذاهای فوق‌فراوری‌شده با کالری زیاد دسترسی دارد، چیز خوبی نیست.
هال با استفاده از محدود‌کردن کالری به‌تنهایی، کاهش وزن مشاهده‌شده در «مطالعه کالری» را مدلسازی کرد. برای این کار، ۲۳۸ بزرگسال به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند که یک گروه باید کالری مصرفی‌اش را به مدت دو سال ۲۵ درصد کم می‌کرد و یک گروه به غذا خوردن معمولش ادامه می‌داد. این مطالعه با حمایت سازمان ملی بهداشت و سلامت بریتانیا از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ انجام شد.
طبق این تحقیق، گروه بزرگسالانی که کالری مصرفی را کاهش داده بودند، حدود هفت کیلو وزن کم کردند و گروهی که به روال همیشگی غذا خوردند، حدود یک کیلو وزن اضافه کردند. با وجود آنکه افراد شرکت‌کننده تلاششان را دو سال ادامه دادند، کاهش وزن این افراد تقریبا پس از ۱۲ ماه ثابت شد، زیرا اشتهای آنان برای مقابله با آن افزایش یافت.
دکتر کریستوفر از مرکز تحقیقاتی استنفورد، در توجیه این سطح ثابت وزن میگوید، کاهش کالری دریافتی ابتدا به کاهش وزن کمک میکند، اما سازوکار پاسخ و واکنش (بازخورد) بدن در ادامه مانع کاهش وزن می‌شود، زیرا بدن به آن واکنش نشان می‌دهد و از نظر سوخت‌وساز کارآمدتر می‌شود. بر همین اساس همان میزان کالری کاهش‌یافته هم دیگر به کم کردن وزن کمکی نمی‌کند و وزن همچنان در همان نقطه ثابت می‌ماند.
هال میگوید این مطالعه نشان می‌دهد که داروهایی مانند اوزمپیک و ویگووی یا مداخلاتی مانند جراحی کاهش وزن زمان رسیدن به «وزن ثابت» را طولانی‌تر کنند، اما نمی‌توانند به طور کامل مانع آن شوند و آنها نیز با از دست دادن وزن بیشتر، با افزایش اشتها مواجه خواهند شد.
هال توصیه میکند هر روشی را که انتخاب می‌کنید باید بدانید که پایدار ماندن بر آن برای حفظ روند کاهش وزن ضروری است. بنابراین از خود بپرسید آیا می‌توانید آن را به مدت طولانی ادامه دهید یا خیر.
به گفته او، افرادی که در مسیر لاغر‌شدن به «وزن ثابت» می‌رسند، می‌توانند با بیشتر کم کردن کالری مصرفی یا اضافه کردن ورزش از این مرحله بگذرند، اما باید بدانند که این روند تا آخر عمر باید ادامه داشته باشد و نوعی تغییر سبک زندگی به شمار می‌رود. در غیر این صورت، فایده چندانی نخواهد داشت.
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود